Dit verhaal gaat over mijn eerste hond Radja.
Ik was 8 jaar toen Radja is geboren. Ze werd geboren in 1976 bij de ouders van toen een vriendinnetje van mij. De moeder van Radja, Browny woonde 2 straten bij ons vandaan .
Ik heb Radja geboren zien worden. Dat was zo bijzonder, om als kind te zien hoe er puppy’s worden geboren. Als ik het me goed herinner waren er 8 pups waarvan 7 zwart kortharig en 1 langharige rode pup. Ik heb thuis lopen zeuren om die rode langharige pup en uiteindelijk mocht ik haar dan.
Super blij dat we eindelijk de pup mochten halen en wat hadden we een lol. De voorpret begon al met haar naam, dat was spannend hoe zouden we haar noemen? Dat werd een tafelgesprek en omdat ze zo klein was waren we het erover eens dat ze op een rat leek, hebben we gekozen voor de naam Radja.
Met heel veel plezier gingen we ervoor om haar op te voeden en wat een werk.
S’ nachts moest ze in de gang slapen omdat een pup nog niet zindelijk was en al het behang werd eraf getrokken. Ja ze sloopte er wat op los, maar ach, ze was een pup en ze moest alles nog leren.
Radja werd door ons 3en opgevoed omdat vaders altijd weg was en alleen in het weekend thuiskwam. Tot er op een avond in het weekend was vergeten de haldeur dicht te doen en Radja in de woonkamer een plant heeft omgegooid en op de plek waar de plant stond had gepoept. Wij lagen al te slapen toen ze thuiskwamen.
Radja is toen echt flink geslagen, met kolenschoppen van handen die nog niet groot genoeg waren en daarom maar met een schoen geslagen moest worden om zijn dominantie aan te tonen. Ik werd toen wakken van het gegil van Radja en ben naar beneden geracet om te kijken wat er aan de hand was. Ik zag het tafereel en terwijl mijn moeder machteloos toekeek ben ik ertussen gesprongen en heb puppy Radja opgepakt en meegenomen naar mijn slaapkamer. Vanaf dat moment ging Radja met me mee naar bed als we gingen slapen.
Radja groeide op in een tijd dat alle honden nog lekker vrij waren en de meeste honden liepen altijd lekker los en mochten alleen buitenspelen. De herdershonden moesten aan de lijn omdat dit vaak de waakhonden waren en ook werd er met die honden zodanig getraind dat ze meer vals waren en daarom aan de lijn moesten.
Er waren nooit gevechten tussen de honden, en natuurlijk was er wel eens ruzie, dat was wat gegrom maar omdat niemand zich er eigenlijk mee bemoeide omdat de honden in hun waarde werden gelaten en werd geaccepteerd dat ze hun eigen taal hadden waren er ook nooit echte serieuze bijtincidenten. Alle honden kenden elkaar en omdat ze elkaar zelfs kwamen halen om buiten te spelen net als kinderen dat onderling deden om vriendjes op te halen om buiten te spelen. Zo ging dat vroeger, dat werd ook heel normaal gevonden. Buren lette op elkaars kinderen en honden, wisten ook precies waar de kinderen en honden woonden en thuis hoorde.
Dit kon ook omdat het qua auto’s en verkeer niet te vergelijken is met hoe druk het nu is. Natuurlijk waren er auto’s maar die hadden alle respect voor de buurhonden. Radja lag dat ze volwassen was gewoon op de weg om onze straat in te rijden te slapen en de buren moesten uitstappen om haar van de weg af te sturen. Dat respect hadden mensen toen voor dieren.
Familieband:
Nog nooit is Radja aangereden terwijl ze toch ook dagelijks naar haar moeder 2 straten verderop ging bezoeken en ik haar met etenstijd op moesten halen uit de straat waar Radja’s moeder woonde. Dit heeft ze 14 jaar lang gedaan, elke dag zocht ze haar moeder op totdat Browny ging verhuizen, omdat de Fam. ging emigreren en Browny in een andere straat bij andere mensen is komen te wonen. Radja ging daarna nog regelmatig checken of ze haar moeder kon vinden 2 straten verderop. Dit heeft nog 2 maanden geduurd voordat ze besefte dat Browny er echt niet meer was en toen ook nooit meer is gegaan.
Dit is in een vuistendop hoe eind jaren 70/80 de honden in ons dorp woonden en met elkaar omgingen.
Veiligheid:
Ik snap heel goed dat honden nu aangelijnd moeten worden om de veiligheid te waarborgen.
Wat ik niet snap is dat de losloopstukjes die voor de honden worden gecreëerd, de meeste aan een doorlopende weg liggen zonder enige vorm van hekwerk zodat de honden niet zomaar de weg op kunnen schieten.
Veiligheid voor mens en dier:
Waarom worden er geen veilige zones voor hondenlosloopplaatsen gecreëerd zodat ook de honden veilig kunnen spelen en rennen met elkaar. Waarom worden heel langzaam alle natuurgebieden en bossen voor honden gesloten? Waarom geen bossen aanwijzen waar je gewoon de hond, hond kan laten zijn.
Juist omdat de mensen geen tijd meer hebben om met hun honden bezig te zijn, binding en vertrouwen op te bouwen, en op een goede manier op te voeden omdat dit onmogelijk wordt gemaakt door de overheid en Natuurmonumenten.
Er moet geld worden verdiend en eigenlijk moet de hond in 3 weken (vakantie) tijd zijn opgevoed in de vakantie want dan is men vrij.
Daarbij gaat men als de pup net in huis is gekomen als eerste naar de hondenschool omdat ze daar zo snel mogelijk moeten leren LUISTEREN.
Wat maak je dan van je geliefde hond?
Waarom moet een hond met 9 weken zo snel mogelijk naar een hondenschool?
Hoe zit het dan met:
Pup wordt bij de moeder en veilige plek weggehaald
in een nieuw huis met totale onbekende mensen geplaatst met totale nieuwe regels waar de pup zich ineens aan moet houden.
Hoe zit het met het veiligheidsgevoel van de hond nu de pup uit zijn veilige omgeving is getrokken.
Zo snel mogelijk moeten ze zich dan melden op de puppycursus om dan in de eerste les het geluid van de klikker aan te leren en daarna de zit.
Op welke basis zou de hond dit zomaar allemaal doen? Vertrouwen is er immers nog niet genoeg opgebouwd.
Men krijgt dan te horen: deze oefeningen moet je 3 of 4x per dag oefenen!
De pup is jou de hele dag aan het observeren en je krijgt van de hondenschool de opdracht om 3 a 4 keer per dag te oefenen met de trucjes die je leert.
Wel eens aan gedacht wat te doen met de pup de rest van de dag?
Is de pup niet de hele dag aan het leren of zijn onze honden tegenwoordig alleen maar willoze trukendozen?Waarom kwamen al de gedragsproblemen vroeger veel minder voor?
Honden leerde al op jonge leeftijd om met elkaar te communiceren en te spelen.
Honden werden in hun waarde gelaten en hoefde geen willoos luisterend wezen te zijn. (uitzonderingen daargelaten)
Wat is nou eigenlijk een gedragsprobleem?
-Een gedragsprobleem is pas een probleem als de eigenaar het als een probleem ervaart.
Wat de hond ondertussen ervaart voordat het voor de eigenaar een probleem is geworden is altijd weggewoven omdat gevoelens van honden niet worden erkent. (Het is toch maar een hond!)
Een hond krijgt niet zomaar een gedragsprobleem maar worden vaker gemaakt door hun eigenaren doordat de omgang van mens naar hond zo controlerend is dat ze in een keurslijf worden gedwongen waar ze zo graag willen uitbreken. (Dit is vaak het gedragsprobleem.)
Waarom wordt er weinig tot geen aandacht besteed aan hoe je met je hond een vertrouwensband (wederzijds) en verbinding moet opbouwen.
Iedereen is zich bewust van de leerprincipes die bij de mens en hond eigenlijk gelijk is.
Voor kinderen en honden wordt dezelfde Pyramide van Maslow en het Pavlov model toegepast.
Waarom zit er dan nog steeds zo’n groot verschil in de opvoeding?
Wij als mensen kunnen nog zoveel leren van onze honden dat er veel meer respect zou moeten zijn voor onze honden.